MGW in de Wittenburgstraat in 1955
Onze geschiedenis
Muziek gezelschap Wittenburg behoort tot de zogenaamde Hafabra familie, wat staat voor harmonie, fanfare en brassband. Wat ze gemeen hebben is dat blaasinstrumenten en slagwerk de hoofdrol spelen De geschiedenis van al deze muziekgroepen ligt vermoedelijk bij de legers, die blaasmuziek en trommels inzetten om lange marsen te begeleiden en indruk te maken op de bevolking. Marsen waren populair bij het gewone volk, zelfs bij de meest vredelievenden. Het was ook de enige muziek die ze te horen kregen, afgezien van wat gezang en fiedelaars in de kroegen.
Ontstaan HAFABRA
Aan het eind van de negentiende eeuw ontstonden er burger muziekkorpsen met trommels en blaasinstrumenten. Ze werden opgericht door kerken, dorpsbestuurders, bedrijven, vakbonden, vrije tijd organisaties. Het samen spelen was niet alleen plezierig, maar ook goed voor de gemeenschapszin. Ieder dorp of buurt had zijn eigen tamboersclub (trommelaars), of een fanfare. Ze droegen uniformen en speelden op dorpsfeesten, op Koningsdag, bij de inkomst van Sinterklaas en ter ere van gouden bruiloften. Ze waren bijzonder populair en trokken veel leden aan die wilden meespelen. Bezit van een eigen instrument was voor de meeste muzikanten uit de arbeidersklasse veel te kostbaar, instrumenten weren door de muziekgroepen uitgeleend.
In de loop van de tijd werd er naast marsmuziek ook andere muziek gespeeld, beneden de grote rivieren was carnavalsmuziek populair. Er werden landelijk en plaatselijk concoursen gehouden, waar druk voor geoefend werd.
In de jaren zestig van de vorige eeuw begon de belangstelling voor de hafabragroepen af te nemen. Dat had te maken met diverse ontwikkelingen: de populariteit van radio en televisie, toenemende welvaart en belangstelling voor andere muzieksoorten en muziekgroepen.
Maar nog steeds gaan meer dan 100.000 muzikanten iedere week trouw naar de repetities van hun muziekgezelschap.
Veel professionele blazers, zowel in de klassieke orkesten als in de jazzwereld, hebben hun muzikale roots in de hafabra wereld liggen. Ze kijken met dankbaarheid op deze fase van hun carrière terug.
Ontstaan MGW
De geschiedenis van Muziek Gezelschap Wittenburg begint in 1936 en is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Wittenburg. Een arbeiderswijk, de mannen werkten in de scheepswerven en bij de machinefabrieken Stork en Werkspoor. Nico van Elst, een oud lid. vertelde hier over:
"Vroeger kwamen veel leden op kaplaarzen, in werkkleren naar de repetitie. De meesten waren handwerkslieden. De mensen hadden het niet breed op Wittenburg. Een kopje koffie met een koekje op weg naar een concours was voor onze leden een echte traktatie. Als vereniging moesten we op alle mogelijke manieren aan geld komen voor instrumenten. We zamelden oude kranten in en brachten voor de PTT telefoonboeken rond. Begin jaren 60 ruilde iedereen kolenkachels voor gaskachels. De kachels op drie hoog en hoger haalden wij op. Als op de trap de asla eruit viel of de was, die daar hing, zwart werd, riepen we snel: ‘wegwezen’!
En, we verdienden geld met spelen. Bij de opening van filialen van winkels bijvoorbeeld, op bruiloften of carnavalsfeesten. Dat deed je voor de vereniging. Zo’n vereniging laat je niet in de steek”.
De bloeitijd van MGW
Aanvankelijk was MGW een mannenclub, een fanfare met troubadours (trommelaars) en blazers. Er werd niet van blad gespeeld, je leerde de nummers spelen van een medemuzikant met veel ervaring. Maar er werden hoge prijzen gewonnen op de concoursen!
Pas in 1968 kwamen er vrouwen bij de fanfare spelen. Rond 1983 werd de eerste klarinettist toegelaten en werd MWG van fanfare tot harmonie.
Tot diep in de jaren tachtig was MGW een bloeiende vereniging met ruim 50 leden. Er werden concerten gegeven, zelfs in het buitenland en er werden nog steeds belangrijke prijzen in de wacht gesleept. Bij het jaarlijkse kerstconcert zat de Oosterkerk bomvol. Nico van Elst:
De sfeer was altijd heel gezellig. Nu is de meerderheid van ons orkest vrouw en het is nog steeds gezellig. Vroeger haalde MGW op concoursen de eerste prijs in de hoogste categorie. Als je op de repetitie het niet goed deed, moest je thuis een week oefenen en als je het dan weer fout deed, kon je gaan. Nu gaan we niet naar concours, maar proberen wel samen mooie muziek te maken”.
De buurt verandert
De terugslag bij MGW hield nauw verband met de renovatie van de buurt. Al tientallen jaren was Wittenburg aan het verkrotten. Veel woningen werden afgebroken en veel leden moesten verhuizen naar buiten de buurt, zelfs buiten Amsterdam. In de nieuwbouw kwamen buitenlanders wonen die geen interesse hadden voor de MGW. Het tij begon te keren toen de renovatie van de buurt klaar was. Nico van Elst:
“We hebben echt geluk gehad, toen er na de renovatie een speeltuingebouw op Wittenburg kwam. Voor ons is daar een plek gemaakt. Nu op Wittenburg en de Eilanden wat sjiekere huizen zijn gebouwd, komen er weer nieuwe leden.Ik schat dat nog ongeveer vier of vijf leden in onze club van het oude Wittenburg zijn, maar veel nieuwe leden wonen op de Oostelijke Eilanden, zodat we ons nog steeds met recht Muziek Gezelschap Wittenburg kunnen noemen.”
Nico van Els overleed in 2011, maar hij zou zeker tevreden zijn over de nieuwe ontwikkelingen van MGW.
We winnen geen concoursen meer en we spelen niet meer bij de intocht van Sinterklaas (en sommigen van ons vinden dat best jammer). De muziek die we spelen is zeer divers en marcheren doen we helemaal niet meer! We hebben een lange historie maar gaan met de tijd mee. Eén ding is onveranderd: Het plezier van samen spelen en de gemeenschapszin.